A Zen Story

Tara from Scoutie girl made me think..

{cup by Polanivla}

THE MASTER Nan-in had a visitor who came to inquire about Zen. But

instead of listening, the visitor kept talking about his own

ideas.

After a while, Nan-in served tea. He poured tea into his visitor's

cup until it was full, then he kept on pouring.

Finally the visitor could not restrain himself. "Don't you see

it's full?" he said. "You can't get any more in!"

"Just so," replied Nan-in, stopping at last. "And like this cup,

you are filled with your own ideas. How can you expect me to give

you Zen unless you offer me an empty cup?"

Zen Story

It is always a matter of how we look at things. I prefer to think of my acts as those not of quitting rather than of emptying the cup. It is only the mere truth, that you cannot fill an already full cup. The hard thing, though, is to let go. We grab upon things, even the ones that don't stand for us anymore, because we are afraid of the emptiness that follows. That cold, dark feeling of not knowing what to do, where to hold from. That is what we need to fight for, to learn ourselves to let go, to make room for the new things to come, to have faith  and trust(in the general meaning of the word). I'm sure it's worth trying anyway.

Το θέμα είναι πάντα από ποια μεριά βλέπει κανείς τα πράγματα. Προτιμώ να σκέφτομαι για τις πράξεις μου όχι ότι παραιτούμαι αλλά ότι αδειάζω το φλυτζάνι. Η απλή αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να γεμίσεις ένα ήδη γεμάτο φλυτζάνι. Το δύσκολο είναι, όμως, να αφεθείς να αφήσεις. Κρατιόμαστε από τα πράγματα, ακόμα και από αυτα που δεν μας εκφράζουν πια, γιατί φοβόμαστε το κενό που ακολουθεί. Εκείνο το ψυχρό, μαύρο συναίσθημα του να μην ξέρεις τι να κάνεις, από που να πιαστείς. Για αυτό ακριβώς πρέπει να παλέψουμε, να μάθουμε να αφηνόμαστε, να κάνουμε χώρο για τα καινούρια πράγματα που θα έρθουν, να έχουμε πίστη και εμπιστοσύνη (με την γενικότερη σημασία των λέξεων). Σίγουρα, αν μη τι άλλο, αξίζει να προσπαθήσουμε.